جــان داد دل نــگار تو باشم ولی نشد

یارب مرا تو خستــــــه و بی بال پر مکنمحتاج خوان و کیسه ای هر بی پدر مکنباغ امیــــــــد سبــــــز مرا بی ثمـــر مکنزین بیشتـــــر حیــــات مرا پر خطر مکن غیر از دری خود به دری در به در مکن---------------------------------------استــــــم ملول و خستـــــه و بیمـار ناتوان اشـــــکم به ســــر فتاده و باشد دوان دوان روز من است درد و شبــــــــم ناله و فغان دیــــگر کجا و از چه تو میــــگیر امتحانمُـــردم بس است این همه قطع نظر مکن---------------------------------------ز آوارگـــــــــان کوچــــــه ای تنهاییم بلی بیچــــــــارگان بی ســــر و، بی پاییم بلی افتــــــــــــادگان گمشـــــــــــده پیداییم بلی داغ سیــــــــاهی این همه رســـــواییم بلی عمــــــرم گذشت و مابقی آن هــــدر مکن---------------------------------------خواب گـــــــران و دیده ای بیدار تا به کیصبح و مســـــا و عالــــــم تکرار تا به کی از ما شکست و ســـــــردی بازار تا به کییک واژه عشق و خلقِ گرفتـــــار تا به کیخاکت شــــــوم خدای من از من گذر مکن---------------------------------------یک را ببینی بر ســـــر ما ســـــروری کند یک را ببینی دعـــــــوی خود کشوری کند یک را ببینی تا به فلک خود ســــــری کند یک ادعــــــــا مســـــلم و هـــــم کافری کندهـــــــــر مفسـد به دار جهـــان معتبر مکن ---------------------------------------ای خالق یــــگانه ای بی خوف و ریب من ای صاحب زمــــــان و مکان و حبیب منای دارو و شِفـــــــــا و دم و ای طبیب من ای التیـــــــام زخـــــــــــم دل ناشکیب من از دست من گرفتــــــــــه میان شرر مکن ---------------------------------------محمود را ز لطف عمیــــــــــم ات شِفا نمااز درد و از جــان داد دل نــگار تو باشم ولی نشد...

مخمس به غزل حضرت ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل رحمـــه ی من از پس این ابــــر گــــردون دیدنت نازمحجاب نـــــــــــاز در شام خـــــزان پوشیدنت نازمبه ســــان غنچـــــه در ابیــــات خود روئیدنت نازمچو ســــــرو از نـــــــــاز در جوی حیا بالیدنت نازمچو شمع از ســـر کشی در بزم دل نازیدنت نازم—————طلوع پرتـــــو خورشیــــــــــــد شد از نور ایمانیشکسته مرزو سرحد را بخود این عشق طوفانیحریم حیـــــــرت دل باز شد از چشـــــم حیرانیهمــــــه موج شگفتن می چکد از چین پیشانیگلستان حیــــــــــــا در غنچه گی پیچیدنت نازم—————به انفاس مسیح شمشیر بازی هاست کاکل راز روی نـکهت تو رنــــــگ و بو است خرمن گل رانوا و صوت و الحــــان تو استــــــاد است بلبل راگهی از خنــــــــده گاهی از تغافل میبری دل رادقــــــــائق های نـــاز دلبــــــری فهمیدنت نازم—————چه شد یوسف که بیند این بـــرادر های قاتل راپدر شد کور و درمـــانی نشد این خیل جاهل راگهــــــر می باید و قــدر گهــــــر پرداز ِ عاقل رابه بــــــازار تمنا گوهــــــــــــــــــر بحر تغافل رابه میــــــــزان عیاری هر زمان سنجیدنت نازم—————کند مدهوش عالم چهـــــــره و روی پریسایتقـــــدم هر جا نهی گل رویــد از خاک کف پایتشود غــــــرق محبت هر که بیند نیــم ایمایتزبـــان شانــــــــه می گوید بزلف فتنه پیــرایتکه با این سر کشیها گرد ســــر گردیدنت نازم—————-به جلوه تا در آید قامت ســــــرو سمن سایتدل کبک دری خون گـــــــــــردد از رفتار زیبایتشقایق داغ دل دارد ز رنگ ســـــرخ لب هایتز شبنـــم اشک میریزد صبا ای غنچه بر پایتبه حال گریــــــهء آشفتــــــگان خندیدنت نازم—————دل محمود سرشار است از هر چار سو بیدلزمین و آسمـــــان را یافت تا شد رو برو جــان داد دل نــگار تو باشم ولی نشد...

به زلف عنبر افشان تو مستمبه رعد و برقِ چشمان تو مستمبه آبرو و به مژگان تو مستمبه لعلِ سرخِ خندان تو مستمبه مرواریدِ دندان تو مستم------------------‐----------‐به ماه صورتت دیوانه ام منبه پشتِ کوچه ات زولانه ام منبه کویت ره بده بی خانه ام منبه شمعِ محفلت پروانه ام منبه گلبرگِ گلستان تو مستم----------------------------به سر بستی رومال سرخ، دستاربه تن کردی لباسِ زر زرک داربه پا های سفیدت کردی پیزاربه عاشق پیشگان کافر مپنداربه آیینِ مسلمان تو مستم------------‐------------تو از مصری و یا از قرقیز استیبخارایی و یا از ترمذ استیز کولابی و سمرقند و گیز استینمیدانم ز چین و تبریز استیبه حسن ارمنستان تو مستم------‐----------------‐به لبخندی دلم را شاد میکنکمند زلف خود آزاد میکنسر شوق آمده فریاد میکنبه جانم لرزه ای ایجاد میکنبه فردوس خرامان تو مستم------------------------دو لب را بر لبم بگذار آرامبه من پیچیده کن اعضا و اندامز آب شوق بر من ریز فرجامحیات تازه را گیرم به الهامبه جام گرمِ مرجان تو مستم-------------------------بیاور شادی، درمانِ الم دهسعادتمندی را بر من قلم دهبروی جاده ای قلبم قدم دهبه محمود خودت فر وحشم دهبه شعر نغزی دیوان تو مستم-------------------------سه شنبه ۰۴ قوس ۱۳۹۹ خورشیدیکه برابر میشود به 24 نوامبر 2020 ترساییسرودم#احمد_محمود_امپراطور جــان داد دل نــگار تو باشم ولی نشد...